I Love the Sound of the Kalachnikov, it Reminds me of Tchaik

Philippe Khazarian: ‘Hier ben ik, tussen vele anderen, ik zit te kijken en begroet een nieuw tijdperk – en geloof dat ook beelden zo hun twijfels kunnen hebben. Ik zal nooit mijn eerste ritje achter op een scooter vergeten. Ik was vijf. Mijn vader was me kwijtgeraakt in het enorme Park National, waar ik radslagen aan het maken was. Ik was helemaal alleen, omringd door zondagswandelaars, terwijl de Franse politie naar mij op zoek was. Uiteindelijk besloot ik te gaan liften langs de grote weg. Een vreemde stapte van zijn scooter en begon me allerlei vragen te stellen: wat deed ik daar in mijn eentje? Waarom huilde ik? Waar was mijn huis? Al snel scheurden we door de straten van Lyon. Onder zijn helm kon ik niet zien wie deze volwassene was. Hij stelde zich niet voor, maar bij het afscheid hield hij me vast en zorgde ervoor dat ik me altijd zou herinneren dat degene die me die dag gered had, een man was.’Khazarians bijzondere film is een liefdesverhaal dat zich afspeelt aan het eind van de jaren negentig, wanneer een kort bezoek aan oorlogsgebied in Karabach herinneringen aan zowel het vreselijke lot van de stad, als een eigen persoonlijke tragedie van jaren tevoren in Frankrijk door zijn hoofd doet spoken. Khazarian verbindt die beide emotionele lijnen in een verrassend cinematografisch onderzoek naar het eigen en het collectieve geheugen.De Frans-Britse productie werd gedraaid op 35mm, deels op Super 8 en DV en zal geprojecteerd worden op digitale video met Dolby Surround.