Biswaprakash

Biswaprakash is een portret in verschillende grijstinten van de intelligente jongeman Biswa, die gevangen zit in de tegenstellingen van het leven in Puri, een oud religieus hindoe-centrum. Biswa heeft vele vragen en ambities die hem verschillende ervaringen brengen, waarvan er met name één verantwoordelijk is voor zijn ‘coming of age’. De film gaat over een individuele queeste vol teleurstellingen, die echter ook een paradoxaal gevoel van voldoening met zich meebrengt. Op een ander niveau gaat de film over de ambivalente co-existentie van traditie en moderniteit.Ik hou van Biswaprakash vanwege de vertelstijl (een boeiende mengeling van drama en documentaire), de indrukwekkende formele en visuele kwaliteiten, de serene sfeer die tijdens de lange duur van de film constant aanwezig is, de prestatie van de hoofdrolspeler en de sterke wens van de regisseur om cultuurspecifiek te zijn: om personages en situaties authentiek weer te geven, in de context van een bepaalde samenleving in een bepaald tijdperk, zonder zich daarvoor te willen verontschuldigen. De verstikking in ziel en ledematen van een rusteloze jongeman die de wereld probeert te grijpen wordt rustig en ontroerend in beeld gebracht. Dit is het soort film dat gesteund moet worden, in een filmwereld die grotendeels in handen is van agressief en luidruchtig spektakel.(Vidyarty Chatterjee is filmredacteur van het Indiase tijdschrift Economic Times.)