Snijden en naaien als metafoor. Centraal in dit werk staan de complexe emoties van liefde, scheiding en de metonymische verdubbeling van objecten, waaronder die van het gemonteerde beeld en het verzadigde geluid.
In de ruimte, die de film creëert, krijgt de leegte een omtrek die sterk genoeg is om de toeschouwer meer dan beeld te laten zien – een ruimte die, na
Misschien wel Beavers meesterwerk draait om structurele harmonie, binaire tegenstellingen, en zelf-reflexieve vorm.
Betoverende, hypnotiserende film over seizoenen, nevel, licht, nostalgie, poëzie, gebaseerd op een gedicht van Ernst Jandl.
Dansfilm over het dramatische scheidingsproces van een ‘siamese tweeling’.
Een gedoemde liefdesaffaire opgebouwd uit bestaande films.