Under the Flag of the Rising Sun

De film waarin Fukasaku zijn ideeën en gevoelens over de naoorlogse periode in Japan het meest direct heeft uitgedrukt. Zijn enthousiasme voor dit verhaal blijkt uit het feit dat hij zelf de filmrechten had verworven van de met de Kinoshita-prijs onderscheiden roman van Yuki Shoji. Hij klopte bij diverse studio's aan met het script, totdat hij uiteindelijk bij de Shinsei Eigasha-studio terechtkwam, waar hij twee jaar eerder Kimi ga wakamono nara/If You Were Young had gedraaid. Het verhaal draait om de weduwe van een landmachtofficier die tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog ter dood werd veroordeeld voor desertie, en haar aanklacht tegen de beslissing van het ministerie van Welzijn om haar een pensioen als oorlogsweduwe te onthouden. In 1971 bezoekt ze vier veteranen uit het oude regiment van haar man om de ware toedracht van zijn dood uit te zoeken. Haar gesprekken brengen de wreedheden van de laatste dagen aan het front aan het licht, zoals de onderlinge moordpartijen, het kannibalisme en de moord op officieren. Vrijmoedig gebruikmakend van een breed scala aan cinematografische technieken, stelt Fukasaku de vraag aan de orde tot welke wreedheden de oorlog mensen in staat stelt. Het lijkt hem echter vooral te doen om de verschillende manieren van overleven van degenen die de oorlogsverschrikkingen hebben meegemaakt of eraan hebben deelgenomen - wat tot uitdrukking komt in de tegenstrijdigheden in het relaas van de vier veteranen. De beelden schetsen een levendige indruk van Fukasaku's sympathieën, maar ook van zijn kritiek jegens de verschoppelingen die in de onderbuik van de naoorlogse Japanse samenleving leven, zoals de man die zijn leven slijt op een kaal, braakliggend terrein in het gezelschap van zijn varken. De film kreeg lovende kritieken in Japan en in het buitenland en werd vooral geroemd als anti-oorlogsdrama.