Two Were Riding the Motor Cycle

In zijn korte debuutfilm Two Were Riding a Motorcycle geeft Serik Aprimov voor het eerst vorm aan zijn meest oprechte gevoelens, aan een wereldbeeld dat niet besmet is door elementen van buiten de filmkunst. De bekoorlijke kracht van zijn werk komt ook voort uit de principes en professionaliteit waarmee de stof behandeld wordt: zijn samenwerking met amateurs, zijn wijze van kijken, de dichterlijke stemming, de onmiskenbaar nostalgische toonzetting. De film verbergt als het ware een geheim, dat de regisseur niet probeert te ontraadselen of te verklaren. Vergelijkbaar, zoals Aprimov in een interview zei, met de natuur die niet uitlegt waarom het bliksemt, maar deze bliksem eenvoudigweg toont. Aprimovs blik op de werkelijkheid is scherp, heel direct en even onweerstaanbaar als het onlogische en absurde in de meest alledaagse zaken dat hij ons toont. Aprimov zette met deze eerste korte film de eerste stap in de richting van zijn specifieke stijl: een bijna documentair, poëtisch realisme waarin de camera de mensen in hun alledaagse bezigheid observeert en de toeschouwer zelf laat bedenken wat er in hun binnenste gebeurt, welke problemen en welk plezier zij doormaken.