Throne of Death

Krishnan is een arme seizoensarbeider in een kleine dorpsgemeenschap op een eiland in Kerala. Omdat hij zijn gezin maar nauwelijks kan onderhouden, steelt hij een paar kokosnoten van een grootgrondbezitter. Hij belandt in de gevangenis, wordt en passant beschuldigd van een moord die jaren geleden op het eiland gepleegd is en wordt ter dood veroordeeld. Tot zover is Throne of Death een realistische vertelling in een rijke, epische traditie. Maar het verhaal krijgt een absurdistische wending als de dorpsgemeenschap en de politiek zich met het geval Krishnan gaan bemoeien. De strop is kortgeleden afgeschaft en de elektrische stoel heeft zijn intrede gedaan: een Amerikaanse uitvinding die in de kranten wordt aangeprezen als de weg naar een glorieuze dood. Met de verkiezingen voor de deur, beijveren politici zich ervoor om het eerste doodvonnis dat op die manier in hun land voltrokken wordt, op hun eiland te laten plaatsvinden. Krishnans vrienden willen dat hij een zo humaan mogelijke dood sterft. Maar niemand zet zich in voor zijn vrijlating. Een eervolle dood, publiciteit voor het eiland en internationale erkenning zijn kennelijk belangrijker dan een onschuldig mensenleven. Nair combineert een ironische verteltrant en een provocerend onderwerp met een rustige, minimalistische filmstijl en een groot inzicht in menselijk gedrag. Vorig jaar ontving hij voor zijn eerste lange speelfilm de Prix Camera d'Or op het festival van Cannes.