Tel – Club

Zeer humoristische dagboekfilm die gaandeweg overgaat in een fake documentaire om te eindigen als absurde speelfilm. De jonge Japanse filmmaker Murakami Kenji filmt zichzelf tijdens een familiebezoek waar hij zich al snel dood verveelt. Zijn ouders hebben hem een digitale videocamera gegeven om de geboorte van een eerste kleinkind vast leggen, maar zijn zus wil helemaal niet door hem worden gefilmd en bovendien laat de geboorte steeds langer op zich wachten. Hij fietst het saaie Takasaki in opzoek naar wat vertier. Als hij langs een onlangs gevestigde tel-club (een commercieel datingbureau waar men telefonisch een afspraak kan maken met een onbekende) komt gaat hij naar binnen en beproeft zijn geluk. Na die eerste keer raakt hij verslaaft aan de opwinding van de kans om een onbekende vrouw te ontmoeten en keer op keer keert hij terug naar de telefoon club. Het maken van een afspraakje blijkt nog niet eens zo simpel en als hij er eenmaal één heeft zit hij vervolgens niet zelden voor niets te wachten. Tot een geheimzinnige gemaskerde vrouw verschijnt die het spel volledig met hem mee wil spelen en uiteindelijk de filmmaker meesleept in een spel waar hij nog niet aan had gedacht.De film volgt strikt chronologisch de wederwaardigheden van de filmmaker; van de wijze spreuk die hij ieder ochtend op het toilet aantreft tot het al of niet geslaagde afspraakje ‘s avonds. Welke van de gebeurtenissen documentair zijn en welke fictie laat de filmmaker wijselijk in het midden. GjZ