Nang Nak

Nang Nak, een spookverhaal gebaseerd op een oude legende, is in Thailand een kassucces dat niet onderdoet voor dat van Titanic in Amerika. Niet verwonderlijk, want de film biedt voor elk wat wils: eeuwigdurende liefde, bloedige taferelen en de mysterieuze wereld van het bovennatuurlijke. Het verhaal speelt zich af op het negentiende-eeuwse platteland. Mak verlaat huis en haard om naar het oorlogsfront te gaan en laat zijn zwangere vrouw Nang alleen achter. Als hij een jaar later thuiskomt, wacht zijn liefhebbende echtgenote hem op met hun eerstgeborene in haar armen. De idylle is compleet, zij het dat Mak geen verklaring heeft voor al die ratten om hen heen. Wat hij niet weet is dat Nang tijdens zijn afwezigheid in het kraambed gestorven is en dat zij en hun zoontje geesten zijn, die verantwoordelijk zijn voor een aantal mysterieuze sterfgevallen in het naburige dorp. Nang Nak is nooit echt eng, maar schept wel een geheimzinnige, onbehaaglijke sfeer, die herinnert aan de befaamde Japanse spookverhalen. Die sfeer wordt opgeroepen door de manier waarop Nimibutr de omgeving in beeld brengt: in een flamboyante stijl, soms lyrisch, soms uitzinnig, en met een bijna psychedelische kijk op de natuur trekken de meest onheilspellende weersomstandigheden en kwaadwillende wezens aan ons voorbij. De cast - opvallend modern voor negentiende-eeuwse begrippen - en de prachtige soundtrack hebben zeker bijgedragen aan het succes van deze morbide verbeelding van een onbereikbaar ideaal: onsterfelijke liefde.