Luther Price: The Body Alone

Luther Price is een uniek fenomeen binnen de hedendaagse cinema en bovendien een van de meest productieve filmregisseurs ter wereld. Films als A en Run zijn door collega's als Kurt Kren, Stan Brakhage en Todd Haynes met enthousiasme zijn ontvangen, terwijl een film als Me Gut No Dog Dog aanleiding is geweest tot het ontslag van menig programmeur. Maar ondanks deel-retrospectieven in musea, de roemruchte reputatie van Sodom (1990) en gewaagde live-performances is het werk van Price (zeker in Europa) tamelijk onbekend. Binnen een periode van tien jaar heeft hij zich tweemaal een nieuwe identiteit aangemeten en een kleine vijftig doortimmerde super8-films gemaakt. Soms schaaft hij zo fanatiek aan zijn films dat het simpelweg onmogelijk is een kopie te maken. Soms ook zijn er allerlei versies van één film in omloop. Zijn cinema is een grenzeloze exercitie in gedeformeerde schoonheid. De oorsprong van zijn films ligt vaak bij gevonden restmateriaal waarin het lichaam zich in extreme situaties bevindt. Hierbij kan het om porno gaan, om chirurgische operaties of om registraties van zijn eigen optredens. Price verwondt en repareert zijn films met sneden die de beelden openrijten en de filmstrook met ontwrichte beelden vullen. Deze behandeling van het filmmateriaal is in meer of mindere mate te zien in Sodom, Bottle Can, Meat, A, Jellyfish Sandwich en Me Gut No Dog Dog. Deze agressieve, extatische manier van werken maakt het materiaal tot een soort chemische 'huid' die bij chirurg/slager Price onder het mes gaat. Je zou het ook een vorm van beeldhouwen met celluloid kunnen noemen. Dat principe wordt nog eens weerspiegeld in de ware uitbarsting van botsende beelden en gepenetreerde ruimtes die hij over en door elkaar heen legt. In het werk van Price zien we een niet te stuiten drang naar oprechtheid, melodramatische pronkzucht en mateloze extravagantie. Het eindeloos genoegen dat hij schept in de ordening van beelden, het splijten van beelden en monotone herhaling voert naar onverwachte inzichten. Zo wordt film een lint van herinneringen waarmee ervaringen uit de kindertijd en allerlei waanbeelden worden opgeroepen. Price behandelt alles, van de veranderlijkheid van het lichaam en seksuele transformatie tot geslachtelijke overdrachtelijkheid, van het banale tot het ongeoorloofde. Maar uiteindelijk komt hij steeds terug op wat Samuel Beckett ooit de ultieme maatstaf noemde: het lichaam alleen.