El coronel no tiene quien le escriba

De Kolonel wacht. Het leger heeft hem een pensioen beloofd, maar dat is al jaren geleden. Elke vrijdag zit hij aan de kade, met zijn beste pak aan, wachtend op de komst van de brief die zijn pensioen bevestigt. Iedereen in het stadje weet dat hij tevergeefs wacht. Zelf weet hij dat eigenlijk ook wel. Maar de Kolonel houdt vast aan zijn droom, wat moet hij anders? Zijn magere, astmatische vrouw Lola verbergt haar honger en zoekt af en toe soelaas in de plaatselijke bioscoop. De Kolonel schaamt zich voor zijn armoede. Af en toe bezoekt hij Julia, een prostituée met een goed hart, die het oudere echtpaar van voedsel voorziet, wat zij schoorvoetend accepteren. Hun hoop is nu gevestigd op de mogelijke successen van de vechthaan van hun overleden zoon. El coronel no tien quien le escriba is een meesterlijk geregisseerde verfilming van de gelijknamige novelle van Gabriel García Márquez (in het Nederlands uitgegeven als De kolonel krijgt nooit post). Márquez, die ooit co-scenarist was van Ripsteins debuutfilm, Tiempo de morir (1965), was erg tevreden over de film, die vorig jaar in competitie in Cannes te zien was. Het aangrijpende verhaal wordt zeer subtiel en effectief verteld, maar het zijn vooral de acteurs (met name Marisa Paredes als Lola) die de film tot een onvergetelijke ervaring maken.