Das Geschriebene Gesicht

Daniel Schmid heeft Japan leren kennen doordat zijn films zeer worden gewaardeerd door Japanners en hij door de jaren heen steeds met een nieuwe film werd uitgenodigd om naar Japan te komen. Na al die bezoeken heeft hij, zoals hij het zelf omschrijft, een koffer aan beelden van Japan meegenomen. In deze film wordt die koffer geopend. De film kwam tot stand doordat een Japanse producent de Zwitserse cineast vroeg een film in Japan te maken. Das geschriebene Gesicht gaat over Schmids fascinatie voor het klassieke Japanse kabuki-theater en voor één beroemde acteur in het bijzonder, Tamasaburo Bando, die zijn hele leven (zijn acteurscarrière begon al op zijn vijfde jaar) heeft gewijd aan het spelen van vrouwenrollen. De vorm van de film is een intrigerende combinatie van speelfilm en documentaire: werkelijkheid, theater en de dromen en fantasmen van de filmmaker vloeien steeds in elkaar over. Schmid behoort duidelijk tot de Japan-kenners die stellen dat men als westerling uiteindelijk nooit in het wezen van de Japanse cultuur zal kunnen doordringen. Daarom ziet hij zijn film eerder als een impressionistisch reisverslag door de verbeelding van Japan, dan als een filmessay over het kabuki-theater. Omdat Das geschriebene Gesicht geen film over Japan, over kabuki of over Tamasaburo Bando kon worden, besloot Schmid om zijn film dan maar mét Japanners, mét kabuki-acteurs en vooral mét Tamasaburo Bando te maken. Het resultaat is een prachtige ode aan het onbegrijpelijke van Japan.