Charisma

Kurosawa's Cure (in 1998 in Rotterdam te zien geweest) stelde een aantal existentiële thema's aan de orde rond de manier waarop het bestaan van de mens gedefinieerd wordt door taal, bewustzijn en herinneringen. De onheilspellende sfeer kwam mede voort uit de locatie: een vervallen, verlaten hospitaal dat Japanners associëren met schoolcomplexen of legerbarakken en die doortrokken zijn van een sinistere dreiging. Het verlaten en vervallen laboratorium van de vrouwelijke botanist in Charisma is van een veel universelere architectuur. Het huis in de bergen heeft veel glas en is daardoor veel opener. Daartegenover staat een ruimte rond een kale open plek in het bos waar in het midden als een merkwaardig object een verschrompelde, grote boom staat. De ruimte is open, maar geeft tegelijk een gevoel van geslotenheid. Rond de boom ontwikkelt zich een conflict tussen de botaniste, die de boom giftig en dus gevaarlijk vindt, een groep mensen die de boom aanbidt en een groep die de boom, puur voor het gewin, wil vellen. Het thema in deze film is de oerkracht van de natuur versus de mens als beheerser van de natuur. Ook wordt de legitimiteit van de vraag of de kracht van de natuur inherent goed of kwaad is in twijfel getrokken. Het slot van de film geeft geen eenduidig antwoord. Via de hoofdpersoon dringt het besef door dat we de wereld moeten accepteren zoals ze zich aan ons voordoet. (K.O.)