Boys Don’t Cry

Wat regisseuse Peirce in haar filmdebuut Boys Don’t Cry met haar zowel realistische als poëtische aanpak bereikt, getuigt van grote klasse. Haar visie op de (waar gebeurde) geschiedenis van Brandon Teena ontroert, maakt kwaad en laat de kijker verbijsterd achter. Boys Don’t Cry is gebaseerd op een krantenartikel uit 1993. In Nebraska vond men het lijk van een meisje dat zich jarenlang als een jongen had voorgedaan. Toen haar nieuwe vrienden – uit het white trash-milieu waar ze haar heil had gezocht – haar ontmaskerden, werd ze verkracht en vermoord. De film concentreert zich vooral op de aantrekkingskracht van de hoofdpersoon, wier hunkering naar liefde en vriendschap haar zowel kwetsbaar als roekeloos maakt. De veel gemaakte vergelijking met In Cold Blood is ongetwijfeld bedoeld als een compliment, maar deze filmmaakster bezit te veel oorspronkelijk talent om als volgelinge van een of andere richting te worden afgeschilderd.