Black Lizard

De eerste film die Fukasaku bij een andere studio dan Toei maakte en ook de eerste film waarin hij afstapte van het actiegenre. Gebaseerd op de briljante dialogen van Mishima Yukio, vertelt de film in weelderige beelden het verhaal van de perverse liefde en het gemarchandeer tussen een beeldschone dievegge en een privé-detective. Een juwelier heeft een brief ontvangen van een geheimzinnige dief die zichzelf de 'zwarte hagedis' noemt en aankondigt een kostbare diamant te zullen stelen. De juwelier huurt de bekende privé-detective Akechi Kogoro in, waarna het gevecht tussen hem en de dievegge begint. De 'zwarte hagedis' doet zich voor als een betoverende, welgestelde getrouwde vrouw en ontvoert de mooie dochter van de juwelier. Akechi dringt binnen in de schuilplaats van de dievegge en ontdekt daar de collectie opgezette lijken van de 'zwarte hagedis'. De twee raken verschillende malen in discussie over de relatie tussen schoonheid en misdaad en worden zo ongemerkt verliefd op elkaar. Acteur Maruyama Akihiru (inmiddels Miwa Akihiru) werd populair als zanger in travestie. Mishima Yukio adapteerde voor hem/haar het oorspronkelijke verhaal van Edogawa Ranpo voor het theater. Het geperverteerde gevoel voor esthetiek dat aanwezig is in het toneelstuk keert terug in de film, versterkt door het kleurgebruik en beelden van het werk van Aubrey Beardsley. Zo geeft de film inzicht in het gevoel voor erotiek en romantiek in het werk van Fukasaku. Behalve dat de film goed werd ontvangen door het Japanse publiek, werd hij ook omarmd door de homo-scene en trok hij sneller dan Fukasaka's andere films aandacht in het buitenland. In 1969 werkte Fukasaku opnieuw samen met Maruyama Akihiru in Kuro bara no yakata/(Mansion of) The Black Rose.