Battles Without Honour and Humanity

De film waarmee Fukasaku doorbrak, als gevolg van een gelukkige samenballing van al zijn geliefde thema’s en ideeën. Het scenario, gebaseerd op een roman van Iiboshi Koichi over de gevangenismemoires van de voormalige yakuza Mino Kozo (Hirono Shozo in de film), vertelt het verhaal van de eerste naoorlogse decennia, nu in termen van een yakuza-bendeoorlog in Hiroshima. In de nasleep van de oorlog en na een gewelddadige periode als zwarte handelaar treedt een gedemobiliseerde soldaat toe tot een kleine yakuza-bende en komt terecht in een bendeoorlog. Ook binnen zijn eigen bende ontwikkelt zich een machtsstrijd en binnen de kortste keren raakt hij verwikkeld in een aaneenschakeling van bedrog en moordpartijen tussen vijanden én vrienden. Vanaf het openingsbeeld van de nucleaire paddestoelwolk boven Hiroshima gebruikt Fukasaku documentaire opnametechnieken, die de film met hun ongepolijste beelden een dwingend ritme geven dat de geweldsuitbarstingen en machtsontwikkelingen voortstuwt. Het maakt de film tot een tragische metafoor voor de verloren onschuld van een generatie, gedoemd om op te groeien in de onderbuik van een samenleving die lijdt onder de chaotische nasleep van de Tweede Wereldoorlog. Uit de titel, Battles Without Honour and Humanity, blijkt al dat Fukasaku met deze film een diepgaande ommekeer in het yakuza-genre voor ogen had. Waar yakuza-films uit de Toei-studio voorheen niet afweken van het adagium dat een yakuza tot elke prijs de erecode verdedigt, toont Fukasaku hoe die erecode met voeten wordt getreden door onophoudelijk bedrog en wederzijds verraad tussen bendeleden, bazen en ander gespuis. Het keiharde realisme van dit levensechte drama maakte de film tot een kassucces en Fukasaku werd van de ene op de andere dag een beroemdheid. Het succes gaf aanleiding tot een lange reeks vervolgfilms en veroorzaakte tevens een omwenteling in de yakuza-producties van de Toei-studio, die sindsdien meer en meer werden gebaseerd op waargebeurde verhalen.