As bodas de Deus

Net als in de vorige delen van Monteiro's trilogie, Herinneringen aan het gele huis (1989) en A comédia de Deus (1995), draait het in het visueel prachtige As bodas de Deus (De bruiloft van God) weer om Monteiro's bekende oude-mannen-erotiek, vermengd met een bijna ouderwetse eruditie en vreemdsoortige levensvreugde. Het ironische alter ego van Monteiro, de atheïstische heilige Joao de Deus (Jan van God) met zijn wat obscene fascinatie voor jonge vrouwen, verkeert aan het begin van de film in een weinig florissante staat. In een ijzig koud park nuttigt hij treurig een eenvoudige lunch. Maar dan krijgt hij bezoek van een boodschapper van God. De boodschapper, gekleed in een militair uniform, geeft hem een koffer vol Amerikaanse bankbiljetten en vertrekt. Joao telt de bankbiljetten. Het roerloze oppervlak van het dichtbijgelegen meertje wordt verstoord wanneer er iets zwaars in het water valt. Joao ziet een jong meisje, Joana, dat aan het verdrinken is. Hij springt haar achterna en brengt het bewusteloze meisje naar een klooster. Vervolgens neemt de oplettende Joao de sigaarrokende Moeder-overste mee uit eten. Daarna keert hij terug naar het park om de koffer met zijn waardevolle inhoud op te halen. Gelukkig heeft niemand eraan gezeten. De avonturen gaan verder. Joao is namelijk hopeloos verliefd op de mooie Elena, de geliefde van zijn vriend. Hij zet al zijn bezittingen op het spel.