Paul Wagner zette zijn uitgesproken documentaire achtergrond in bij het maken van deze in Tibet gesitueerde speelfilm. De politieke teneur van het verhaal dwong hem tot een zeer omzichtige werkwijze. De film werd clandestien opgenomen, deels in Tibet en deels in Nepal, waarbij Wagner met twee digitale camera’s werkte: een grote professionele camera voor de binnenopnamen en een kleine amateurcamera voor buiten. Dankzij de kleine camera kon hij zich voordoen als toerist, terwijl de kwaliteit van zijn handzame digitale camera beelden garandeerde die tot bioscoopformaat opgeblazen konden worden.De film speelt zich af in het hedendaagse door de Chinezen bezette Tibet en vertelt het verhaal van Dolkan, een zangeres die aspiraties heeft om een Tibetaanse popster te worden. Ze collaboreert met de Chinese autoriteiten, maar raakt in een gewetenscrisis als haar nicht Pema, een boeddhistische non, gevangen wordt genomen en gemarteld vanwege haar geloofsovertuiging.Wagner werkte veelal met ter plekke gevonden Tibetanen, van wie velen geen acteerervaring hadden. Scènes die een te duidelijke politieke betekenis hadden, zoals een door de politie uiteengeslagen demonstratie, werden met Tibetaanse acteurs in Nepal gedraaid. Wagner streefde naar een zo groot mogelijke authenticiteit waarmee hij zich ook afzette tegen populaire Tibet-films als Kundun (opgenomen in Marokko) en Seven Years in Tibet (gedraaid in Argentinië).
