Wagner verwijst niet naar de Duitse componist, maar naar de enorme hydraulische pers waarachter Elena, uitstekend gespeeld door Ernestina Schinova, in een fabriek haar dagen slijt. De film beschrijft een dag uit haar leven, en geen onbelangrijke. Haar grote droom wordt namelijk werkelijkheid: een commissie heeft haar na tien jaar een appartement toegewezen, op afbetalingsbasis. Op deze gure novemberdag gaat ze haar toekomstige bezit bewonderen. Het langverwachte geluk heeft haar geest verdoofd en haar weerstand verminderd: in de lege flat valt ze prompt in slaap. ‘s Nachts wordt ze wakker met een hongerig gevoel. Dwalend langs de nog lege appartementen, op zoek naar een stuk brood, ontmoet ze vreemde medebewoners. Wagner gaat over imaginaire idealen en dromen die ons worden opgedrongen door de maatschappij waarin we leven en die we bij gebrek aan beter nastreven. Het geworstel om die dromen te verwezenlijken maakt ons, aldus de regisseur, tot slaven die in de waan verkeren dat ze leven en strijden voor een doel. Elena raakt verstrikt in valse, haar opgedrongen waarden, die haar doen vergeten wat haar eigen dromen zijn. Daarmee vergeet ze het doel van haar eigen, persoonlijke bestaan.Wagner laat zich zien als een parabel over een absurd systeem dat ook na de ineenstorting van het reëel existerende socialisme zijn eigen, enigszins gemuteerde leven lijkt te zijn gaan leiden.
