Totò che visse due volte

Totò che visse due volte is een hommage aan de films van Pasolini. De film bevindt zich ergens halverwege Il Decamerone (qua sfeer) en La ricotta (met expliciete verwijzingen) en is bijna een omkering van zijn Il vangelo secondo Matteo. De verhalen lijken gemaakt door de Pasolini van ná Salò, zij het zonder de verschrikkingen van die film en met een andere toon wat betreft de dood en het hiernamaals. Deze meest pornografische, of beter seks-vijandige film van Ciprì en Maresco is op een troosteloze manier blasfemisch, meer nog dan hun eerdere werk. De liefde is hier een farce en een dierlijke uitlaatklep.In de eerste episode wordt een medaille met de afbeelding van een moeder gestolen en gebruikt als betaalmiddel voor iemand die wil copuleren met een obscene figuur. In de tweede episode worden graven en lijken geschonden, ook dat van een geliefde, om wat goud in de wacht te slepen voor primaire levensbehoeften. In de derde episode zien we een Totò die zich beweegt in een Siciliaans/Palestijns landschap als een oude en vermoeide Christus-figuur, niet meer in staat tot het verrichten van wonderen en uitgelachen door zijn eigen apostelen. Hij is de dubbelganger van Don Totò, een oude, arrogante mafioso, en waart rond temidden van dwergen en gevallen engelen in een desolate woestenij. Hij wordt op voor Palermo typerende wijze gestraft voor zijn laatste wonder, de opwekking uit de dood van een mafiose Lazarus.