The Shoe

De in zwart-wit gedraaide eerste speelfilm van Laila Pakalnina, wier korte film The Oak vorig jaar in Rotterdam te zien was, gaat over de delicate verhouding tussen de Sovjet-bezetter en de plaatselijke bevolking. Nu Letland weer vrij is, moet er een modus vivendi worden gevonden voor de omgang met de achtergebleven Russen. Met een soms documentaire, maar bovenal poëtische en sprookjesachtige inslag, houdt The Shoe zich bezig met de verwerking van een traumatisch verleden, zonder de beschuldigende vinger in de richting van de bezetter te steken. De enige Russische soldaten die we zien, lijken hun wapens uitsluitend als versiering te dragen.In de late jaren vijftig, op het hoogtepunt van de Koude Oorlog, worden de witte stranden van Letland elke dag netjes ‘gekamd’ door de Sovjet-bezetter. Het strand is immers onderdeel van hun frontlinie en zo kunnen de Sovjets elke voetstap volgen die een eventuele indringer (of vluchteling) in het zand achterlaat. In The Shoe ontdekken drie patrouillerende soldaten een vrouwenschoen. Ze slaan alarm. Het spoor leidt naar het stadje Leipaja. Zijn er illegale activiteiten gaande? Is er een nieuweling in het stadje? Men start een onderzoek, maar dat wil niet erg vlotten. Het stadje is veel te verleidelijk. Er wordt getreuzeld en de soldaten vermaken zich. Van hogerhand wordt de druk opgevoerd, maar niemand past de schoen…