The Servant’s Shirt

Naukar ki Kameez hoort niet duidelijk bij een specifieke periode, maar ademt wel de sfeer van de jaren zestig in India, vlak voordat het land overging op een westers georiënteerde markt. De film laat zien wat vijftig jaar Russisch geïnspireerd socialisme India op het gebied van levensomstandigheden gebracht heeft. Met zowel grove als subtiele voorbeelden wordt er een piramide van hiërarchische relaties opgebouwd: van de Sahib, de bestuurder die met zijn vrouw in een bungalow uit de koloniale tijd woont, tot zijn alcoholistische secretaris Bade Babu die op kantoor de tijd doodt met het zoeken naar een huis voor de Sahib, tot de jonge held van de film, Santu, die met zijn vrouw de strijd aanbindt met hun lekkende dak. De taal vol heimelijke manipulaties die de personages gebruiken tegen hun zakelijke, maar ook liefdespartners, maakt van de film bijna een klucht. Alsof het winnen van een discussie de ultieme uitdaging is. Hun vermogen het absurde te verdragen resulteert bij deze mensen in een van traagheid vervulde tragi-komische stemming. Santu’s vrouw Bahu, aanvankelijk een huisvrouw uit de lage burgerij, slaagt er langzaam in uitdrukking te geven aan haar innerlijke kracht. Net als de film ontwikkelt zij zich van een typische Indiase tot een gelijkwaardige partij binnen een man-vrouwrelatie. Naukar ki Kameez herbergt de veiligheid zoals Indiërs die in de jaren zestig ervoeren. Ironisch genoeg verraadt de film een merkwaardig soort hoop die vandaag de dag verdwenen lijkt.