The Day of Full Moon

Er gebeuren vreemde dingen onder het licht van de volle maan. ‘De structuur van Day of the Full Moon is gebroken, zoals het hedendaagse leven in Rusland gebroken is. Stukjes van het oude Sovjet-leven zijn op een vreemde manier verbonden met opkomende non-Sovjet-elementen. Maar beide zijn lastig te herkennen door de monstrueuze opeenstapeling van veranderingen tijdens de transformatieperiode. De manier waarop het verhaal wordt verteld is een poging om iets te ontrafelen dat ondertussen verborgen blijft: het oude leven in herinnering brengen, naar het nieuwe gissen, en begrijpen hoe nabij die twee elkaar eigenlijk zijn.’ (Filmjournalist Sergej Lavrentjev)De structuur van Day of the Full Moon doet denken aan het klassieke La ronde van Max Ophüls, maar dan met meer dan tachtig personages. De camera glijdt van scène naar scène, telkens een ander personage tot hoofdpersoon makend. De film is vaak raadselachtig, dubbelzinnig en bezit een magische charme.’De film probeert een bepaald levensgevoel duidelijk te maken. Wie nadenkt over het leven, kan het zien als een opeenstapeling van korte fragmenten, gezichten van vaak onbekende mensen die je toevallig hebt gezien, stukjes conversatie, stukjes herinnering. Maar deze chaos heeft een intrinsieke logica en kent onbegrijpelijke verbindingen. Deze gedachten wilden we in beeld brengen. Het is aan u, waarde kijker, om te beoordelen of we er in geslaagd zijn.’ (Karen Shaknazarov)