The Blue Summer

Ambitieus intellectueel werkstuk over kunst, media en politiek, maar tevens een film die zijn eigen ambities relativeert. Zo stelt de maker dat zijn film eigenlijk een mislukte poging is om via een beschouwing van de Engelse hedendaagse kunst, landschap en media, greep te krijgen op het postmodernisme. Originaliteit wordt in twijfel getrokken, evenals het onderscheid tussen feit en fictie.De film is een collage van zeer diverse genres en technische dragers. Om alle beelden aaneen te smeden is er een verteller die de toeschouwer meeneemt op een reis door het geheugen van de schrijver Bill, wiens teksten bij toeval in een verlaten woonwagen aan de rand van een bos gevonden zouden zijn.Belangrijk onderdeel van de film is een onderzoek naar de verwarring die ontstond na het wegvallen van de ideologische zekerheden uit de jaren zestig en zeventig. Daarnaast is de maker geïnteresseerd in wat hij noemt het ‘digital weather’: de alchemistische en toevallige processen binnen grote data-bestanden, zoals de onuitputtelijke stroom televisiebeelden. Behalve het digitale weer is ook het gewone weer nadrukkelijk in de film aanwezig.Teksten en ‘beelden in beelden’ maken de complexiteit van de film zo groot dat de hermetische indruk langzaamaan plaatsmaakt voor een poëtische. Sergeant slaagt er zo in een originele verbinding aan te brengen tussen landschapsobservaties, theoretische beschouwingen, poëtische mijmeringen en archiefbeelden.De film is een collage van zeer diverse genres en technische dragers. Om alle beelden aaneen te smeden is er een verteller die de toeschouwer meeneemt op een reis door het geheugen van de schrijver Bill, wiens teksten bij toeval in een verlaten woonwagen aan de rand van een bos gevonden zouden zijn.