Silver Heads

Buitenbeentje Jevgeni Joefit vertegenwoordigt in zijn eentje reeds jaren een soort cinema dat 'necro-realisme' genoemd wordt en dat is doordrongen van een nihilisme dat lijnrecht tegenover het sociaal-realisme staat. Over dit merkwaardige filmgenre merkte de Moskouse filmjournaliste Olga Ljalina ooit het volgende op: 'In het midden van de jaren tachtig, toen de Sovjet-film in het laatste stadium van ontbinding verkeerde en de Europese film in alle mogelijke vormen het thema van de eigen doodsstrijd uitbaatte, creëerden Joefit en consorten, geheel in overeenstemming met het moment, een ware dode filmkunst. De beeldkwaliteit was van geen enkele betekenis. Wijlen de cinema had net zo weinig consideratie met de kijkers als met zichzelf. De hoofdbestanddelen waren: een poëtica van de volslagen idiotie, overjarig filmmateriaal en mannen-lijken als enige helden.'Silver Heads is een verstilde film vol pseudo-handelingen, bizarre gevolgtrekkingen en met een obsessie met (pseudo)wetenschap en zin en onzin van de menselijke soort. In een supergeheime bunker, verborgen in een dichtbegroeid bos, voert een groep wetenschappers een uniek onderzoek uit: ze experimenteren op elkaar teneinde een nieuw soort mens te maken met bovennatuurlijke krachten. Onderdeel van het experiment is het kruisen van een mens met een boom. Mysterieuze, dodelijke bacillen vernietigen echter de geesten van de wetenschappers, waarna ze verworden tot moordinstrumenten.