My Very Private Map

Sobhi Zobaidi's eerste en - zo maakt de titel al duidelijk - zeer persoonlijke film is gemaakt ter nagedachtenis aan Al-Nakhba, de oprichting van de staat Israel, een gebeurtenis waarvan de erfenis zwaar drukt op het leven in de Palestijnse vluchtelingenkampen. In het spoor van de kaart van de titel worden fragmenten aan elkaar geregen door kwetsbare, precieuze schakels: een oude keramische pot, een vervaagde brief. Vertraagde historische zwart-witbeelden worden begeleid door spirituele liederen van Amerikaanse Indianen. In interviews wordt de intifada verdedigd, waarbij de sprekers er niet voor terugschrikken de verteller onomwonden met hun oordelen te confronteren. Maar gezeten bij een aantal stoïcijnse oude mannen, wordt de verteller weer ontnuchterd. My Very Private Map is een lyrische ode aan Palestina; geen film waarbij je tranen in de ogen krijgt, maar wel een die je herinnert aan je vermogen om te huilen.