My Name is Joe

My Name is Joe is gemakkelijk herkenbaar als een Ken Loach film, want niemand toont zoveel oprechte en onsentimentele belangstelling voor de arbeidersklasse als hij. In de indrukwekkende reeks films die hij sinds zijn debuut Poor Cow in 1968 realiseerde, portretteerde hij de verloren dromen en onverwachte standvastigheid van de kroeglopers en stille werkers van Groot-Brittannië. In My Name is Joe is hij opnieuw op vertrouwd terrein: de armste buurt van Glasgow. Daar is Joe Kavanagh (Peter Mullan, die voor zijn rol de Gouden Palm voor beste acteur kreeg) trainer van het beroerdste werklozenvoetbalteam van Schotland. Joe staat met veel moeite net een jaar droog en loopt bij de Anonieme Alcoholisten (vandaar de titel). Ondertussen zit hij zonder werk, maar probeert niet al te veel met de mensen van de Sociale Dienst te maken te krijgen. Tijdens een beunklusje ontmoet hij Sarah, een maatschappelijk werkster. Als de autoriteiten langskomen redt zij hem uit de brand. Ze is gecharmeerd van Joe's ongepolijste karakter, en hij niet minder van haar. Maar daarmee beginnen ook de problemen.Loach' film is meer dan een superieur geacteerde liefdesgeschiedenis tussen mensen uit verschillende klassen. Niemand kan zijn verleden zomaar ontlopen, nog niet met de beste wil van de wereld, zoals blijkt wanneer Joe voor een van de kansloze marginalen in de bres springt.