In een mengeling van hyperrealistische beelden en surrealistische visioenen geeft Sinisa Dragin zijn visie op de Roemeense maatschappij: genadeloos scherp, maar zonder te veroordelen en daardoor humoristisch en menselijk tegelijk. Zelfs de westerlingen die in Roemenië met hun geld alles denken te kunnen kopen, tot menselijke organen toe, ontdooien enigszins wanneer ze geconfronteerd worden met echte ellende.Hoofdpersoon Vali is drieëntwintig jaar oud en zijn toekomst ziet er niet al te hoopvol uit. Behalve dat hij één te kort been heeft, woont hij in een miserabel appartementje met een ongelukkig getrouwde zus en zijn gepensioneerde vader die het huis niet meer uitkomt. Vali’s slaapkamer is volgestouwd met vogeltjes in kooitjes, waarop hij veel van zijn emoties projecteert. Om een beetje zijn eigen leven te kunnen leiden, huurt hij voor een woekerbedrag een klein kamertje dat hij zich eigenlijk niet kan veroorloven. Ondanks zijn slecht betaalde baantje als nachtportier in een winkel blijft Vali optimistisch: wanneer hij een van zijn nieren verkoopt zal hij genoeg geld hebben om aan de benauwde atmosfeer te ontsnappen en in Duitsland een nieuw leven te beginnen. Bovendien heeft hij zich laten vertellen dat ze in Rusland zijn been langer kunnen maken. In een krantenadvertentie biedt hij zijn orgaan aan, maar wanneer zich daadwerkelijk een afnemer aandient, raakt hij de controle over de gebeurtenissen volledig kwijt.
