Fly Low

De Zuid-Koreaan Kim Sion stelt zich in zijn speelfilmdebuut de vraag welke betekenis een plek kan hebben voor verschillende mensen die denken hetzelfde te zoeken.Drie jongens vinden onderdak in een oud verlaten schoolgebouw, op de vlucht voor de politie. Er is niks te doen, ze wachten af, proberen zichzelf en elkaar met spelletjes te vermaken. De hitte en verveling maakt ze balorig en onvoorzichtig. In koelere kleuren wordt hier een episode doorheen gesneden waarin drie meisjes dezelfde oude school bezoeken, de plek waaraan ze zoveel herinneringen hebben. Ze praten over een voormalige klasgenoot die kort daarvoor is overleden, over de dromen die ze gehad hebben en over hun leven zoals dat geworden is. Maar de herinneringen aan vroeger brengen meer verdeeldheid dan saamhorigheid. De jongens zijn gedwongen zich schuil te houden, voelen zich gevangen in de school, maar gaan zich er langzaam maar zeker toch thuis voelen. De meisjes komen er vrijwillig, zoeken een plek om na te denken en rust te vinden, maar vinden die niet.Iedereen heeft andere verwachtingen van de plek die ze gezocht hebben, zelfs al komen ze met een gemeenschappelijke doel: zich terugtrekken uit de wereld en een plek vinden zo comfortabel als de moederschoot. Kim Sion lijkt te willen zeggen dat je alleen dan een werkelijke schuilplaats zult vinden als je onder mensen bent met wie je je gedachten en gevoelens kunt delen.