Aux Niçois qui mal y pensent

Het is mooi om je camera te laten rondgaan langs plaatsen en mensen. Plaatsen die met een bepaald oogmerk zijn gecreëerd en mensen die zich daar nu bevinden. De Promenade des Anglais in Nice bijvoorbeeld. Waar nu zeker geen Engelsen meer verblijven; eerder gepensioneerden of de onvermijdelijk illegale straatverkoper uit Senegal. Die, als je een gesprek met hem begint, zegt de zoon van een prins of ambassadeur te zijn. En toch gaat het dan om een spontane dialoog.Aux Niçois qui mal y pensent is onderdeel van een achttal korte films onder de titel A propos de Nice, la suite, waaraan ook Raymond Depardon, Pavel Loungine, Claire Denis, Costa Gravas, Raoul Ruiz en Parviz Kimiavi hebben meegewerkt. De film van Catherine Breillat is er het beste in geslaagd om de laatste stuiptrekkingen te laten zien van een - om met Vigo te spreken - 'samenleving die zich zo laat gaan, dat je er misselijk van wordt'. Zonder scenario, zonder voorafgaand extra onderzoek en zonder omwegen vangt en registreert de camera wat ze niet mag zien of horen.Catherine Breillat: 'Een documentaire maak je op basis van toeval en geluk. Als je zegt "de camera laten rondgaan", dan zet je je camera gewoon neer. Want wat je eerst moet laten rondgaan is je eigen blik. Als het onderwerp eenmaal is gekozen - in dit geval Nice en de opkomst van de onverdraagzaamheid - dan gaat het erom dat op te sporen. Dat is altijd mijn methode geweest, als scenariste en als cineaste.' (J.D.)