The Way of the Weed

De makers: 'Op de vraag welk boek hij zou willen redden, antwoordde Salvador Dali Locus Solus van Raymond Roussel. Dit boek beschrijft de theorie van antigravitatie en bevriezing, de enige twee overlevingsstrategiën van de mensheid. The Way of the Weed zit ergens tussen antigravitatie en bevriezing in. Het is een zoektocht in de woestijn naar nieuwe levensvormen in het jasje van een oud experiment. De machines van Roussel zijn enorme caleidoscopische kijkdozen geworden. Thomas, een onderzoeker, ontrafelt de vele mogelijke levensvormen en hun vreemde bewegingen. Totdat alles gaat zweven. De acteurs zijn dansers van het Ballett Frankfurt, met in een bijzondere gastrol de choreograaf William Forsythe. The Way of the Weed heeft niets te maken met choreografieverfilmingen, maar gaat veeleer over het filmen van een bepaalde manier van kijken naar bewegende lichamen. Een science-fictionexperiment dat de kijker dwingt een bewegend lichaam te aanschouwen, zonder de behoefte dramatische informatie te ontvangen. Het nodigt uit tot een klinische manier van kijken, los van de gebruikelijke geërotiseerde lading van lichamen in dansfilms. Het gaat om een soort röntgenopnames of scans van een lichaam die gemanipuleerd kunnen worden tot caleidoscopische beelden, steeds opnieuw gedreven door de fascinatie van de onderzoeker voor het detail van een lichaam in beweging.'