Pinocchio - A Man Without Nationality

Mochizuki's tweede film met Ishibashi Ryo is niet wéér een nieuwe Lonely Hitman. De producenten van Toei gingen duidelijk voor iets als Hitchcocks To Catch a Thief: een vehikel voor Ishibashi om zijn taal- en zangkunsten te tonen (een vertolking van O sole mio - geloof het of niet) in een ruwe versie van Cary Grant. Het moet gezegd dat het niet echt werkt: de plot is te zot, de bijrollen te wiebelig en zelfs de beste fragmenten missen overtuiging. Maar voor de Ishibashi- en Mochizuki-fans blijft er nog genoeg leuks over.Kuroki Shinya, bijgenaamd 'Pinocchio' omdat 'iedereen hem vertrouwt', komt vermomd als een boeddhistische monnik via een achterdeur Japan binnen. Tijdens zijn verblijf in de Verenigde Staten is hij vertrouwd geraakt met de misdaad en heeft hij de degens gekruist met de mafia; hij is naar Japan gekomen om een lucratieve industriële contra-spionage klus af te maken. Iedereen zit achter hem aan: woeste mafia-huurmoordenaars, hun hysterische Taiwanese collega's, een politieagent in burger met wie hij op school zat en de 'stille' vrouwelijke politieagente die verliefd op hem wordt nadat ze hem heeft laten zien hoe ze orgasmes veinst. Om nog maar te zwijgen van zijn ziekelijke vader (Sato Kei, een oude bekende uit Oshima-films), die al jaren niets meer van hem heeft vernomen. Verder nog een mooi partijtje boksen, een partijtje hardlopen en een paar adembenemende locatiescènes in de straten van Tokio. (Tony Rayns)