Het officiële beeld van Singapore is dat van een dynamische haven- en handelsstaat. Die dynamiek heeft echter vooral betrekking op het economische succes en niet op een bloeiend cultureel leven. Een van de weinige kritische filmers in de stadstaat is Eric Khoo. De toon van zijn 12 Storeys is wrang-komisch. Evenals in zijn debuut Mee Pok Man wordt het decor gevormd door een steriele betonnen flatwijk. Al in de openingsscènes sijpelt de werkelijkheid op pijnlijke wijze door de 'propaganda': terwijl op de ochtendradio 'Singapore No. 1!' door de ether schalt, pleegt een man zelfmoord. Hij doet dat bijna achteloos - het stadium dat hij de aandacht wil trekken is hij in elk geval voorbij. De reacties van zijn buurtgenoten doen vermoeden dat aandacht trekken ook weinig nut heeft. Ze zijn eerder geïrriteerd over de rotzooi, vinden het jammer dat ze het niet hebben zien gebeuren of lopen met hetzelfde plan rond, zoals een dikke, trieste vrouw die de hele film lang verbaal misbruikt wordt door haar moeder. In hetzelfde flatgebouw wonen ook de sullige Ah Gu, wiens Chinese post-orderbruidje hem alle seks weigert, en twee snel verveelde generatie-nix-tieners die een paar dagen onder de hoede worden genomen door hun oudere broer Meng, een levende reclame voor de ideeën van de regering. De dialogen, in 'Singlish' (Singaporees Engels) en allerlei Chinese dialecten, geven een fraai en humoristisch, zij het ontluisterend beeld van een would-be Brave New World.
- Filmmaker
- Eric Khoo
- Productieland
- Singapore
- Jaar
- 1997
- Festivaleditie
- IFFR 1998
- Lengte
- 105'
- Medium/Formaat
- 35mm
- Originele titel
- Shier lou
- Producenten
- Zhao Wei Films, Brink Creative, Springroll Entertainment
- Sales
- Zhao Wei Films
- Scenario
- James Toh, Eric Khoo