Sergei Eizenshtein. Avtobiografiya

Als basis voor de extreem sterke beelden van deze film gebruikte Oleg Kovalov de tekst van de Autobiografische aantekeningen die Eisenstein in 1946 in het Kremlin-hospitaal schreef. Daarnaast 'citeert' Kovalov vele beroemde fragmenten uit Eisensteins films, die hij zelfs opnieuw durft te monteren: slechts bij hoge uitzondering laat hij een klassieke scène vrijwel geheel intact. De film volgt dus niet de intellectuele logica van Eisensteins montage, maar is evenmin een conventionele biografische vertelling geworden. De psychoanalytische onderstroom wordt gedragen door de moeizame relatie van Eisenstein met zijn vader, die een enorme vernietigingsdrang tot gevolg had. Kovalov laat zien dat Eisenstein zich als kunstenaar met idolen bezighoudt (ook wat betreft Lenin en Stalin), maar dat hij als overtuigd communist tegelijk bezig is met de vernietiging van deze idolen, evenals van allerlei andere vormen van dictatuur en vaderlijke autoriteit.