Robinson in Space is een even Brits-erudiet als droogkomisch en ironisch essay over landschap, armoede en de politiek van de macht. De film is een vervolg op Keillers London, waarin de universitair kunstdocent Robinson een economisch-geografische ‘studie’ maakte van de Engelse hoofdstad. Nu krijgt de inmiddels verarmde Robinson van ‘een bekend internationaal reclamebureau’ de opdracht om ‘het probleem van Engeland’ te onderzoeken. Er wordt niet geëxpliciteerd om welk probleem het gaat. Het project – deels ingegeven door Daniel Defoe’s Tour through the Whole Island of Great Britain – voert Robinson en zijn onzichtbare, anonieme reisgenoot die tevens het verhaal vertelt, naar Eton en Cambridge, havens en rivieren, fabrieken en winkelcentra. Robinson citeert Oscar Wilde: ‘Alleen oppervlakkige mensen laten zich niet leiden door uiterlijkheden. Het ware mysterie van de wereld is het zichtbare, niet het onzichtbare…’ Robinson baseert zijn ideeën over het falen van de economie op zijn eigen ervaringen: zijn onzekerheid over het krijgen van een baan, zijn zwerftochten door de stad, zijn voorkeur voor buitenlandse merken. Hij begint te twijfelen wanneer hij een economische sector ontdekt die slechts weinig mensen werk verschaft, maar die er toch voor zorgt dat Engeland de vijfde economische wereldmacht is. Hij raakt ervan overtuigd dat het verval van Engeland het gevolg is van twintig jaar politiek beleid. Robinson wordt steeds minder zeker van zichzelf, begint zich vreemd te gedragen en wordt plotseling van zijn taak ontheven.
