Müde Weggefährten

In vijf episoden behandelt Solomun de lotgevallen van vluchtelingen uit het voormalige Joegoslavië. De boodschap in zijn zorgvuldige en documentair aandoende film is duidelijk: al slaagt men erin op het slagveld aan de dood te ontsnappen, dan is men de lange schaduw van de oorlog nog niet ontkomen.Dzimi is een deserteur – een van de 300.000 – die per trein de grens probeert over te komen. De trein die naar het westen vertrekt zit vol met wanhopige mensen die alles verloren hebben, en met agressieve, lijmsnuivende jongeren en hongerige, schreeuwende kinderen. Het lukt Dzimi over de grenscontroles te komen. De volgende episoden schetsen de eerste ochtend in Duitsland na de illegale nachtelijke grensovergang, de kille en ongezellige asielcentra in de grote stad, de ontmoeting tussen de nieuwe vluchtelingen en landgenoten die al veel eerder, als gastarbeider, naar Duitsland zijn gekomen, en de terugkeer jaren later naar het land waar ze vandaan kwamen.Solomun over zijn positie als geboren Kroaat: ‘Iedereen op de Balkan die zichzelf als nationalist definieert, is mijn vijand. Ik heb er dan ook geen enkele moeite mee dat de film tegen het zere been van nationalistische gevoelens schopt; ik heb niet bewust de ene of de andere kant op gespuugd. (…) Het is goed om een culturele identiteit en een taal te hebben, maar nationaliteit is een produkt waarmee je gemanipuleerd wordt.’