La venere di Willendorf

Elena, een professionele biologe en Ida, een stewardess, twee nichten, zien elkaar voor het eerst sinds vijftien jaar weer terug. Hun relatie kwam ooit onder druk te staan toen Elena trouwde met Enrico, Ida’s ex-verloofde. Elena lijdt aan bulemia en brengt hele nachten door met het eten van gigantische hoeveelheden voedsel, in een poging de crisis in haar huwelijk te vergeten. Als ze merkt dat haar echtgenoot op een scheiding aanstuurt, reageert ze haar agressie op Ida af en gooit haar het huis uit. Op het treinstation aangekomen beseft Ida wat er is gebeurd. Ze keert naar het huis terug en slaat vanaf de overkant Elena’s ontreddering gade.Het was niet zozeer om aandacht te vragen voor een hedendaags probleem dat de regisseuse besloot een film over bulemia te maken, maar eerder omdat ze de tegenstrijdige aspecten van het vrouw-zijn wilde onderzoeken. Elisabetta Lodoli: ‘Bulemia is de moderne uitdrukking van het conflict tussen lichaam en geest. Voor mij werd het een “voorwendsel” om het gebrek aan affectie te kunnen tonen, en de onmacht van een vrouw haar eigen gevoelens uit te drukken. Ik probeerde een soort psychologische thriller rond deze ziekte te maken.’ De titel verwijst naar een beeldje van 20.000 à 30.000 jaar voor onze jaartelling dat werd ontdekt aan de oever van de Donau. Het is de oudste afbeelding van de menselijke vorm: een gezette vrouw met grote borsten en een enorme buik, die bekend staat als de Venus van Willendorf.