Comment je me suis disputé... (ma vie sexuelle)

Op het eerste gezicht is dit een typische Franse film over driehoeksrelaties. Er wordt door jonge mannen en vrouwen veel gepraat en schijnbaar onnodig ingewikkeld gedaan. Maar de ambities van Arnaud Desplechin gaan veel verder. Hij maakte een film over relaties die tevens een fijnzinnige parodie op relatiefilms is. Zijn intellectuele film speelt in een academisch milieu, maar tegelijkertijd is het een (soms grimmige) satire op de Parijse semi-wijsgerige scene. Het is een subtiele film die serieus, soms melancholisch is, maar die in zijn structuur en toon zelfs als een komedie te omschrijven is, een komedie uit de traditie van het eerste psychologische tijdperk, dat van de achttiende-eeuwse literatuur van Voltaire, Laclos, Diderot, Rousseau en zelfs Marivaux.Hoofdpersoon is Paul die met tegenzin werkt als wetenschappelijk-assistent bij een in een treurige Parijse buitenwijk gelegen universiteit. Paul is een twijfelaar. Hij weet niet hoe hij zijn studie moet afronden, hoe hij van zijn baantje moet afkomen, hoe hij zijn proefschrift moet gaan schrijven en vooral niet hoe hij met vrouwen moet omgaan. Halfslachtig maakt hij het uit met zijn vaste vriendin Esther en heeft wat losvaste avontuurtjes die eerder hem sturen dan dat hij ze stuurt. En dan zijn er nog zijn vrienden, zoals boezemvriend Nathan (mooie rol van Emmanuel Salinger, hoofdrolspeler in Desplechins La sentinelle). Weergaloos gefilmd op een manier die totaal geïmproviseerd lijkt, maar in feite minutieus is uitgeschreven.