Aus dem Zeitalter des Übermuts

Aus dem Zeitalter des Übermuts heeft de vorm van een zeer persoonlijk, autobiografisch reisverslag. De beelden hebben de sfeer van een home movie en de film lijkt in de respectabele avant-garde traditie van de travelogue te staan. Maar in dit programma is geen film te vertrouwen. Bovendien drijft Klaus Wyborny de spot met zichzelf, en dat past niet in dit ernstige genre. Of moeten we echt geloven dat hij door een onbekende vrouw een snoepreisje naar Egypte betaald kreeg alleen maar om haar op de top van een piramide te neuken? Ondanks de humoristische toon van het commentaar plaatst Wyborny zich in de grote traditie van het dichterlijk omspringen met de waarheid van persoonlijke belevenissen, zoals Baudelaire, Rimbaud en Goethe dat gewoon waren. Een traditie die volgens de filmmaker de dood vond tijdens het overmoedige hippie-tijdperk. (GjZ)