Middle of the Moment

Nicolas Humbert en Werner Penzel waren meer dan twee jaar onderweg met de acrobaten van het Franse Cirque O, met Toeareg-nomaden in de bergen in de zuidelijke Sahara, en met de Amerikaanse dichter, clown en filosoof Robert Lax. Uit de enorme hoeveelheid geluid- en beeldmateriaal die ze in de loop van deze reizen opnamen, hebben ze iets samengesteld dat ze 'een filmgedicht' noemen. 'Onze reizen waren niet slechts een poging de traditionele en nieuwe vormen van het nomadische leven te begrijpen. Ze vormden ook een zoektocht naar het poëtische vocabulaire van de cinema, met alle mogelijkheden voor improvisatie: een proces van uitvindingen, een zoektocht naar een manier van leven waarin ontdekkingen nog steeds mogelijk zijn, leven als een reiken naar nieuwe horizonten. Dat is wat de film ook zou moeten zijn. We hebben het Middle of the Moment genoemd, misschien omdat dát is wat we zo aantrekkelijk vinden aan onze rondreizende manier van leven: een gevoeligheid voor de essentie van elk moment, met één oogopslag ergens anders zijn, tussen aankomst en vertrek, altijd bewegend naar de openheid. (...) We vonden een naamloos graf op de begraafplaats Père Lachaise in Parijs, met een inscriptie die als leitmotif voor deze film zou kunnen dienen: "Ze waren verwonderd over de schoonheid van de reis die hen naar het einde van hun levens voerde".' (Nicolas Humbert, Werner Penzel)