Au petit Marguery

Een vijftiental mensen heeft zich verzameld in het smaakvolle restaurant Au Petit Marguery, dat aan de vooravond van sluiting staat. Het diner is erg geanimeerd, het beweegt zich tussen een lach en een traan, en vormt een soort catharsis, zowel voor de deelnemers (overigens een groep formidabele acteurs) als voor de toeschouwer, die eveneens aan tafel lijkt te zijn genood. De maaltijd markeert het eind van een tijdperk: het glorieuze tijdperk waarin het restaurant nog volop mensen trok. Een sfeer van lichte melancholie overheerst het etentje. Langzaam ontdekt men op komische, ironische of tragische manier verhulde haatgevoelens, bedrogen ambities, slecht verwerkte jaloezie, wederzijdse liefdes, maar ook oprechte affectie en opnieuw bevestigde tederheid - emoties die het leven uitmaken van deze groep mensen die de tijd voorbij ziet gaan. Maar de avond 'Au Petit Marguery' is ook een nieuwe start voor de groep; men slaagt erin de heersende spanningen onder ogen te zien en aan te snijden. Ten slotte overheerst de vreugde, vermengd met spijt maar gevuld met hoop voor de toekomst, het gevoel onderdeel van een groep te zijn en over zichzelf en anderen geleerd te hebben. De film is een typische stijl-exercitie: een lichtvoetige camera volgt de personages en hun interacties, en stapt moeiteloos van het hier en nu over naar herinneringen en gebeurtenissen uit het verleden. De film is het debuut van Laurent Bénégui, die hiermee zijn eigen - deels autobiografische - roman smaakvol verfilmde.