Zamok

interpreteerde Kafka's roman op een bijzondere en originele manier waarbij vooral de humor treft. De luchtige en soms zelfs kluchtige toon blijkt zich goed te verhouden tot de claustrofobische waanwereld waarmee de hoofdpersoon, een nuchtere landmeter, voor de poorten van het slot wordt geconfronteerd. De ongastvrije en bureaucratische instelling van de bewoners in de omgeving van het slot komt eerder voort uit domheid en onbegrip dan uit boosaardigheid. De film speelt overal en nergens en dat maakte de weg vrij voor een aankleding die een geïnspireerde mix van vele stijlen is. Onderdeel van die aankleding, maar evenzeer onderdeel van de vertelling en de oorspronkelijke geluidsband, vormen de vele ingenieuze muziekmachines die Balabanov een plaats in zijn film gaf. Het is dan ook niet overdreven om te stellen dat de muziek en de art direction in deze film hoofdrollen spelen.