Le Testament d'Orphée

Het land van de fantasie is hier de concrete verbeeldingswereld van de dichter. Een dichter die alleen Jean Cocteau kan zijn en hij speelt dan ook zelf de rol van de dichter in de film. Vóór deed hij dat nog twee keer, namelijk in de films Le Sang d'un poète (1930) en Orphée (1950). Het zijn alledrie films waarin hij zijn fascinatie voor poëzie een visuele vorm gaf; een vorm waarin droom en realiteit zijn vermengd. Hij bracht de wereld van de surrealistische schilderkunst en de moderne poëzie in contact met de glamourwereld van de film. En poëzie is hier, zoals Jacques Rivette opmerkte, het opnieuw uitvinden van de eenvoud. Volgens Cocteau zelf heeft de film geen kop en geen staart, maar een ziel. Een film van een fantast die weet dat hij gaat sterven, maar nog niet genoeg heeft van de absurditeit van het leven.