Tarch Trip

Een film als een impressionistisch schilderij; het soort schilderijen dat titels kreeg als ‘stadsgezicht vanuit het atelier van de schilder’. Voor een groot deel speelt de film zich af in het appartement van de filmmaker en de straat in de provinciestad Aichi waar hij woont. Kleine dagelijkse voorvallen worden op een poëtische manier geobserveerd; de melancholische atmosfeer van de beelden wordt versterkt door stemmige elektronische muziek. Er zijn geen dialogen; behalve de muziek bevat de geluidsband alleen wat straatrumoer. Losse, haast nonchalante impressies van de straat of van wolkenluchten worden afgewisseld met geposeerde, haast fotografische, licht homo-erotische portretten van vrienden van de filmmaker.Tarch trip is opgebouwd uit de fragmenten van een filmisch dagboek, die echter niet chronologisch gemonteerd zijn. Twee perioden wisselen elkaar af. De ene wordt gekenmerkt door regen en zware wolkenluchten. De andere is zonnig en daarin komen steeds drie vrienden voor. De regenbeelden kennen maar twee personages. Iemand ontbreekt. Zijn jasje wordt op de vloer gedrapeerd en zijn foto erop gelegd Tarch trip is dan ook wel omschreven als een voorstelling van het boeddhisme in het aidstijdperk.De stijl van de film is contemplatief. Jump-cuts in de montage en het oranje opvlammen van de emulsie van een negatiefrol zijn de enige bescheiden experimentele ingrediënten in de film.