Vijf Duitse filmmakers geven in vijf korte speelfilms uiting aan hun verontrusting en verontwaardiging met betrekking tot de schokkende uitingen van extreem rechts in de herfst van 1992. De reacties zijn spontaan tot stand gekomen en vervaardigd met minimale middelen. De filmmakers hanteerden ieder hun eigen stijl, waardoor de films uiterlijk verschillend zijn. Thematisch zijn ze echter verbonden door een hoge mate van betrokkenheid bij de strijd tegen de haat. De titel is een ironische referentie naar de gelijknamige voormalige officiële Oostduitse partijkrant.