Deze ruim zes uur lange film van Boris Lehman is in meerdere opzichten een uitzonderlijke film. Ergens in de film noemt Lehman het een gefilmde psychoanalyse, maar zoals meer in de film moet dat niet al te letterlijk worden genomen. De verfijnd ironische film zou namelijk ook een komedie kunnen worden genoemd. Lehman staat dan, met zijn weemoed en zelfspot, als acteur, regisseur en performer in de traditie van de ‘schlemielige clown’. Babel – Lettre à mes amis restés en Belgique is ondanks zijn lengte nog maar het eerste deel van een veel groter project, dat uiteindelijk uit vier delen zal moeten gaan bestaan. Als de andere delen even lang worden als dit deel, en niets wijst erop dat dit niet het geval zal zijn, dan zal het resultaat een vierentwintig uur lange film zijn met en over Boris Lehman. Aan dit eerste deel heeft Lehman ruim tien jaar gewerkt. De eerste geschreven fase dateert uit 1979 en de eerste opname is gemaakt in 1983. Pas in 1992 kon Lehman een versie presenteren die hij min of meer voltooid kon noemen.
Lehman staat in de film in alle opzichten centraal. Via ont¡moetingen met vrienden en kennissen geeft hij vorm aan het verhaal van zijn leven. Het leven van een wat onhandige, innemende en ontroerende filmmaker die moeite heeft om te worden geloofd. Als hij zegt naar Mexico te gaan, geloven zijn vrienden hem niet, zoals ze evenmin geloven dat zijn Babel film er ooit zal komen. Maar zie, het wonder is er!
