Ingaló

Ingaló is zeventien en woont met haar ouders en haar jongere broer Sveinn aan de afgelegen fjordenkust van IJsland. Na betrokken te zijn geweest bij een vechtpartij in een danszaal krijgt ze slaande ruzie met haar ouders, met wie ze het toch al niet goed kon vinden. Samen met Sveinn vlucht ze. Na een omzwerving die hen onder andere in Reykjavik brengt, vinden ze, weer terug aan de kust, werk op een kleine vissersboot. Sveinn is duidelijk niet opgewassen tegen het harde en primitieve vissersleven, maar de brutale en felle Ingaló weet zich, als kok aan boord, in de ruwe mannenwereld te handhaven. De schrijnende omstandigheden waaronder de vissers moeten leven en werken, wekt de woede van Ingaló en haar woede doet de vlam in de pan slaan: er breekt een staking uit. De staking heeft succes, wat uitbundig gevierd wordt. Na dit uit de hand gelopen feest verloopt de eerstvolgende vaart noodlottig.Ingaló is geheel op locatie als een documentaire gedraaid en oogt buitengewoon authentiek. De maakster heeft kans gezien om aan het realistische idioom een aantal originele humoristische elementen toe te voegen. Derek Elley (Variety) noemde de film klein, maar innemend en als debuutfilm indrukwekkend. Hij vergeleek het scherpe portret van het harde IJslandse vissersleven met het vroege werk van Ken Loach, waarin eveneens een sociale realiteit in een fictionele vorm werd gegoten. Bill Chernaud (Libération) verklaarde verliefd te zijn op de film, maar vermoedde dat hij voor sommige mensen iets te veel naar haring zou ruiken.