Van Gogh

Pialats bijzondere Van Goghfilm, een ware worsteling met de materie, is in zijn vormgeving sterk gebaseerd op de schilderkunst. En niet uitsluitend, of misschien wel juist niet, de schilderkunst van Van Gogh zelf. De beelden van Pialat zijn naturalistisch en merendeels op buitenlocaties gedraaid, maar ze zijn merkbaar 'aangeraakt' door de werken van schilders als Renoir, Cézanne, Manet, Degas, Bonnard en (voor de bordeelinterieurs) Toulouse-Lautrec.Pialat beperkte zich tot de laatste maanden van Van Goghs leven. De maanden die hij voornamelijk doorbrengt in Auvers, als gast en patiënt van de arts-verzamelaar Gachet. Een enkele keer maakt hij nog een uitstapje naar Parijs, vooral om z'n broer Theo, van wie hij financieel afhankelijk is, te bezoeken, maar ook om zich met overgave te storten in het uitgaansleven.Pialat benadert Van Gogh vanuit diens omgeving en toont hem tijdens zijn contacten met andere mensen, en niet wanneer hij - geheel afgezonderd - aan het werk is. Pialat legt zo een samenleving bloot die in al zijn beschaafdheid en uiterlijke vrolijkheid voor Van Gogh te kil en onbewoonbaar is.îIn veel kritieken is gewezen op de (auto)biografische verwantschap tussen Van Gogh en Pialat; de onberekenbare en sombere cineast zou in Van Gogh zijn alter ego zien. Dat is evenwel een beperkte interpretatie die geen recht doet aan de magistrale mise-en-scènes van het leven rond Van Gogh. 'C'est la vie, la vie immédiate que cherche à tout prix à capter Pialat' (Thierry Jouse in Cahiers du Cinéma).