Unde la soare e frig

Aan de prachtige en tegelijk troosteloze Roemeense Zwarte Zee-kust heeft een ontmoeting plaats tussen een vuurtorenwachter en een vrouw die blijkbaar verdwaald is. Uit deze toevallige ontmoeting groeit een ongewone zachtaardige liefde, een langzame ontdekking van elkaar.Het verhaal is gebaseerd op een ironische anekdote van Andrzej Wajda over het dagelijks leven in Polen. Een jongen ontmoet een meisje en ze brengen samen de nacht door. De volgende ochtend staat de jongen op en gaat naar buiten om inkopen te doen voor het onbijt. Als hij terugkomt staat hij voor een rij identieke flatgebouwen. Hij weet niet hoe het meisje heet en weet ook haar adres niet. Hij is niet meer in staat haar terug te vinden. Dumitrescu: 'Dit verhaal zou een kritiek op de communistische maatschappij bevatten, maar nadat ik enige tijd in het westen heb rondgereisd, heb ik ontdekt dat deze kritiek op absoluut elk land van toepassing is. Individuen zijn slachtoffers van systemen die zij zelf gecreëerd hebben'.De film is gedraaid in zwart-wit, dat samen met de opvallende muziek de stemming van existentiële vertwijfeling versterkt. Dumitrescu's film roept een kale en verlaten wereld op, een wereld waar 'de zon koud is'. Er lijkt hier geen plaats voor hoop.De film is voor een belangrijk deel een road-movie, een zoektocht, en geeft daardoor ook een documentair portret van een merkwaardig leeg en ontvolkt Roemenië. Zelfs de eindeloze rijen flatgebouwen waar de dooltocht in uitmondt, lijken nauwelijks bewoners te herbergen.