Youssef Chahine schetst in Le Caire, terwijl hij zijn woonplaats laat zien aan een buitenlandse bezoeker, een persoonlijke visie op Cairo. Middels gecomprimeerde indrukken geeft de film een beeld van de kleurrijke en gecompliceerde stad. Alle filmregisters worden opengetrokken om de intensiteit van de stad in beelden te vangen. Chahine kreeg van zijn opdrachtgever, het Franse televisiestation Antenne 2, volledig de vrije hand tijdens de produktie. In Egypte zelf gaf de film aanleiding tot woedende reacties. Chahine werd er in de media van beschuldigd dat hij met deze voor Europa gemaakte film de westerse vooroordelen over de Arabische wereld bevestigde. Omdat de meeste critici die kwaad waren de film niet gezien hadden, organiseerde Chahine in Cairo een vertoning, waarbij meer dan vijftienhonderd journalisten kwamen opdagen om de film op een televisiescherm te zien. De reacties bleken daarna totaal anders: Chahine kreeg veel lof voor zijn poging om het werkelijke Caïro te laten zien. Chahine treedt zelf voor de camera als de verteller in de film, maar daarnaast volgt de film nog een soort gids, een jonge werkloze acteur die de stad doorkruist op zoek naar emplooi. Op zijn speurtocht bezoekt hij onder andere de filmschool, de universiteit en de studio waar Chahine in werkelijkheid zelf werkt. Chahine is voor alles geïnteresseerd in mensen. Hij wilde met Le Caire dan ook geen film maken over de ‘stenen’, maar uiting geven aan zijn liefde voor de bevolking van Caïro.
