Fil al laylato ed dhalmaa

Mounir is een filmmaker. Hij zit in zijn huiskamer gekluisterd aan zijn televisietoestel. De televisie laat permanent beelden van de Golfoorlog zien. Een opname vanuit de kamer naar buiten toont een nachtelijk Parijs; de lichtstad in volle glorie. Mounir zet de televisie steeds harder, tot een buurman klaagt en hij hem geïrriteerd zachter zet. Als de telefoon gaat draait hij het geluid helemaal weg. Aan de telefoon is een producent die hem vraagt deel te nemen aan een episodenfilm (een film als The Gulf-war and after). Hij neemt het aanbod enthousiast aan maar na het gesprek begint hij te piekeren over een idee. Een eerste voorstel zal hij snel in moeten leveren en dus belt hij om op ideeën te komen een paarvrienden. De eerste is Ibrahim, een Libanese journalist, die hem vertelt dat hij door de Golfoorlog zijn baan is kwijtgeraakt. Zijn tijdschrift werd het slachtoffer van de oorlog omdat het verdwijnen van advertentie-inkomsten en de censuur de uitgave ervan onmogelijk maakten. Mounir durft niet meer over zijn film te beginnen. Een tweede vriend is een Egyptische schrijver van korte verhalen. Deze heeft een verhaal voor hem over twee broers, één in het Syrische leger en de ander in het Iraakse, die door de oorlog tegenover elkaar komen te staan. Mounir ziet er niets in, maar de vriend blijft aandringen. Een derde vriend stelt hem voor een komedie te maken over de oorlog, maar dat vindt Mounir ongepast. Maar wat dan wel?